real love
واسه من یه سوال اساسی پیش اومده...
چرا همتون توی وبلاگاتون از شکست عشقی و تلخی روزگار و بی وفایی پسرا و دخترا حرف میزنین؟
چرا اگه عشق رو با غم و تنهایی مخلوط میکنین؟
بهتر نیست هر پستی که میگذارین برای عشقتون باشه؟
بهتر نیست از ته قلب اسم معشوقتون رو صدا بزنید؟
چشاتونو ببندین و به این فکر کنین که دقیقا دم غروب کنار ساحل با عزیزترین کستون دارین قدم میزنین.
یک طرف امواج دریا که به پاهاتون میخوره یک طرف هم یه جنگل باحال که مرغای ماهی خوار دارن به طرفش پرواز میکنن و آواز میخونن.
شما دارین قدم میزنین دستاتون تو دستای همه و چندصدمتر جلوتر چراغای ویلاتون روشنه...
یکم به فکر باشین.با غرورتون فاصله هاتون رو کم کنین و دیوار جدایی بینتون رو بشکنید به جای اینکه قلب همدیگرو بشکنید
فقط یه نصیحت:محبت و عشق گنج نامحدود الهی تو وجود همه هست.پس بیدارش کنین تا زندگیتون زیبا بشه...
نویسنده:(N)